Precyzja podawania pierwiastków śladowych

Elementy śladowe to składniki odżywcze, które zajmują bardzo mały udział w paszy, ale nie są dostępne. Jednak ze względu na zbyt mały udział często są one ignorowane. Pierwiastki śladowe odgrywają kluczową rolę we wzroście i reprodukcji świń. Ilość dodatków zostanie omówiona ze wszystkimi.

Ten artykuł zawiera następujące informacje:

• Wymagania dotyczące pierwiastków śladowych

• Dopuszczalny pierwiastek śladowy

• Źródła pierwiastków śladowych i biodostępność

Wymagania dotyczące pierwiastków śladowych

Pierwiastek śladowy wymagania są trudne do określenia, a większość szacunków opiera się na minimalnych poziomach niezbędnych do zapobiegania objawom niedoborów. Większość badań związanych z zapotrzebowaniem na pierwiastki śladowe przeprowadzono w latach 60. i 70. XX wieku i mogą one nie mieć zastosowania w przypadku współczesnych zwierząt. Z kilkoma wyjątkami kwota sugerowana przez NRC (1998) tylko nieznacznie różni się od kwoty sugerowanej przez NRC (1988) lub ARC (1981) (Tabela 1). W związku z tym brakuje informacji na temat zapotrzebowania współczesnych genotypów świń na pierwiastki śladowe. Van Lunena i in. (1998) zaproponowali, że współczesne szybko rosnące świnie wymagają około dwa razy więcej pierwiastków śladowych niż świnie, które rosły wolno 20–30 lat temu.

Dopuszczalny pierwiastek śladowy

Ze względu na obawy dotyczące wpływu pierwiastków śladowych na żywienie zwierząt, poziomy pierwiastków śladowych dodawanych do diet często przekraczają „zalecane wymagania”. Jednakże nadmierne dodanie może również powodować toksyczność lub pozostałości, a wydalanie niektórych dodatkowych pierwiastków śladowych na zewnątrz spowoduje zanieczyszczenie środowiska, dlatego należy określić maksymalne dopuszczalne spożycie (UL). Obecnie metoda wyznaczania maksymalnego bezpiecznego spożycia według wartości UL (metoda UL) stała się międzynarodowym standardem. Przy określaniu UL należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak rodzaj zwierzęcia, poziom jego wydajności oraz źródło i wykorzystanie pierwiastków śladowych. Whitemore i in. (2002) zbadali dopuszczalne ilości powszechnie stosowane w niektórych krajach UE (Tabela 2), a wyniki badania wykazały, że poziomy zawartości były bardzo zróżnicowane, a w niektórych nawet 3 do 4 razy wyższe niż ilości zalecane w Tabeli 1. Są to: w celu zapewnienia dobrej wydajności i zaspokojenia potrzeb zwierząt w ramach różnych metod produkcji i zarządzania, a także w celu poprawy odporności i zdrowia.

W ustalaniu dodatki pierwiastków śladowychnależy wziąć pod uwagę rodzaj i ilość surowców, przetwarzanie, przechowywanie i warunki środowiskowe diety, a także inne pierwiastki śladowe i zawartość. Jednym z najbardziej przekonujących przykładów jest to, że miedź, cynk i żelazo mogą oddziaływać na siebie. Jeśli Cu zostanie zastosowana jako stymulator wzrostu, zapotrzebowanie na Zn i Fe wzrośnie. Stranks i in. (1988) sugerowali, że poziom Cu w diecie powinien wynosić 175 mg/kg, poziom Fe zwiększyć do 200 mg/kg, a Zn do 150 mg/kg. Wartości te są wyższe niż zalecane w wielu normach krajowych i mogą wyjaśniać, dlaczego w komercyjnej działalności żywieniowej często stosuje się praktyki wyższe od maksymalnych.

Źródła pierwiastków śladowych i biodostępność

Źródła pierwiastków śladowych i ich biodostępność Ogólnie rzecz biorąc, dodatek do diety soli nieorganicznych, takich jak siarczany, węglany, chlorki i tlenki, zapewnia odpowiedni poziom pierwiastków śladowych odpowiadający potrzebom zwierzęcia. Jony wolne i wchłonięte. Jednakże wolne jony są bardzo aktywne i mogą tworzyć kompleksy z innymi cząsteczkami pożywienia, a utworzone kompleksy są trudne do wchłonięcia. Stosowanie pierwiastków śladowych przez zwierzęta również jest bardzo zróżnicowane. W ekstremalnych warunkach pierwiastki śladowe mogą nie zostać wchłonięte i wykorzystane, co ogranicza ich korzystny wpływ na zwierzęta. Duża ilość niestrawionych i wchłoniętych pierwiastków śladowych jest wydalana z organizmu i powoduje zanieczyszczenie środowiska. Dlatego ważne jest zrozumienie biodostępności pierwiastków śladowych.

Ponieważ nie ma dużych różnic w biodostępności Zn z różnych źródeł nieorganicznych, oznacza to, że 75% do 80% spożycia Zn jest wydalane przez zwierzęta. Ludzie coraz większą uwagę zwracają na pierwiastki śladowe w formach organicznych, takich jak kompleksy białkowe czy chelaty. Ta forma pierwiastków śladowych to chemiczne połączenie pierwiastków śladowych ze środkami chelatującymi lub ligandami, które zwykle łączy się z aminokwasami lub peptydami drobnocząsteczkowymi, aby uzyskać wyższą biodostępność i aktywność biologiczną. Tę postać pierwiastków śladowych można dodawać w stosunkowo małych ilościach bez szkody dla wydajności zwierzęcia, minimalizując w ten sposób wydalanie pierwiastków śladowych i ich wpływ na środowisko. Obecnie komercyjne organiczne pierwiastki śladowe to głównie chelaty lub kompleksy złożone z kationów i kompleksów anionowych lub obojętnych (zwanych także ligandami).

Jeśli chcesz kupić pierwiastek śladowy lub pierwiastek śladowy, skontaktuj się z firmą Polifar inne dodatki paszowe.